“Die variatie, dat onverwachte, het opkomen voor je cliënten, de spilfunctie het begeleiden,… ik houd ervan!”
Inmiddels is Marlieke Verkuijlen (*1988) senior in haar functie als begeleider in Team Ambulant Borne, ofwel; het WMO-VPT team. “Bij het Inloophuis aan de Von Bonninghausenstraat, is ons kantoor gevestigd van waaruit we als team werken. Sinds 2007 werk ik met heel veel plezier bij Aveleijn. Ben blijven ‘plakken’ na m’n stage SPW. Niet voor niets, want ik heb het ontzettend naar m’n zin hier. Op de eerste plaatst door m’n vak, de cliënten en m’n collega’s, maar ook omdat Aveleijn een goede werkgever is. Samen werk je hier voortdurend aan persoonlijke ontwikkeling. Je krijgt meer inzicht in jezelf én in anderen. Daardoor kan ik mensen steeds beter helpen en dat geeft veel voldoening. Ik houd van de variatie en het omschakelen. Toegeven, je moet wel sterk in je schoenen staan, want als ambulant begeleider krijg je heel wat voor je kiezen. Zó zit ik het ene moment aan tafel met een huilende cliënt omdat dingen niet gelukt zijn en maken we nieuwe afspraken. Zó spring ik voor m’n cliënt in de bres, ben ik z’n belangenbehartiger en moet ik alle zeilen bijzetten om dingen gedaan te krijgen. Dat kan zijn bij een andere hulpverlener, een beoordelaar, de politie, de burgemeester of wie dan ook!”
Ontmoeten om aan te sluiten
Marlieke is ambassadeur binnen Aveleijn van de missie en kernwaarden. “Onze missie is leven vol betekenis. En ontmoeten is naast ontwikkelen en ondersteunen, een belangrijke kernwaarde.” Dit licht ze graag toe: “Tijdens m’n werk moet ik constant wikken en wegen. Wat zeg je wel, wat zeg je niet. De uitdaging zit ‘m in het zo goed mogelijk aansluiten en écht ontmoeten van de cliënt. Als dat goed gaat, lukt het beter om je ondersteuningsdoelen te specificeren, en voor je cliënt; om deze doelen te halen.” Ook maakt Marlieke deel uit van het zogenaamde Toegangsteam Borne, waar nieuwe cliënten vanuit de WMO of Jeugdwet zich melden, of aangemeld worden via de gemeente, huisarts, praktijkondersteuner of via welzijnsorganisatie Wijkracht. “Met andere professionals toetsen we of iemand past bij de ondersteuning die wij kunnen bieden. En zo niet, waar iemand dan beter op zijn of haar plaats is. Voor begeleiding aan huis gaan we naar cliënten met heel verschillende vragen. Soms wonen ze nog thuis bij ouders of hebben ze zelf een gezin, soms is het een jongvolwassene die ondersteuning nodig heeft bij het zelfstandig gaan wonen. En vaak is er problematiek waarbij tijdelijk of langdurig begeleiding nodig is.”
Graag zo gewoon mogelijk
Naar ons Inloophuis komen cliënten met een verblijfsindicatie. “Van maandag tot en met vrijdag is er vanaf een uur of vier koffie. Mensen ontmoeten elkaar voor een praatje. Eén keer per week koken we samen en is er de mogelijkheid om gezellig mee te eten. Voor Marlieke en haar drie collega’s herbergt het Inloophuis aan de Von Bonninghausenstraat in Borne ook een kantoor van waaruit zij vertrekken voor begeleiding aan huis. “Soms merk je dat cliënten wat geheimzinnig doen naar hun eigen omgeving, over de begeleiding die ze van mij en m’n collega’s ontvangen. Mensen in de doelgroep waarvoor wij werken, gaan er vaak minder trots op dat Aveleijn hen ondersteunt,” knikt Marlieke. “En dat begrijp ik ook wel, want als het erop aankomt, wil iedereen graag laten zien dat ze meekomen in deze maatschappij. Dat ze zelfstandig functioneren en zelf hun zaakjes regelen. Ze willen vooral niet opvallen omdat er iets aan de hand is. Zo begeleid ik een dame die nog maar sinds een paar jaar in Nederland woont. Vorige week heeft ze haar nieuwe vriend aan mij voorgesteld. Hij denkt dat ik haar help met haar taalachterstand. In werkelijkheid begeleid ik haar omdat ze licht verstandelijk beperkt is en ondersteuning nodig heeft bij het zo zelfstandig mogelijk runnen van haar huishouden.”
Werken en leren
Marlieke is pas verhuisd. “Met mijn gezin en ouders woon ik nu op het platteland, tussen Delden en Bornerbroek, in een boerderij op ’t Esbrook om precies te zijn.” Haar cliënten volgen de ontwikkelingen rond de boerderijdieren en de groentetuin op de voet. “Ik neem verse eieren voor ze mee en deel fruit en groente uit aan liefhebbers,” lacht ze enthousiast. Marlieke groeide op in Almelo, maar net als haar ouders, droomde ze ervan om ooit buiten te wonen, een ‘moestuin’ te hebben en elke dag frisse lucht op te snuiven. “Toen we de kans kregen, hebben we die samen met mijn ouders aangegrepen. Wat ik ervan vind? In één woord fantastisch!” Wie denkt dat al haar energie nu naar haar werk en naar het buitenleven gaan, heeft het mis. De senior begeleider volgt ook nog een opleiding. “Ik ben derde jaars Social Work aan Saxion in Enschede. Een fantastische kans die Aveleijn mij biedt. Tijdens mijn werk breng ik in praktijk wat ik op school leer.”