Cookie instellingen

Onze website maakt gebruik van cookies voor een optimale gebruikerservaring. Wilt u de website bezoeken en cookies accepteren?
Lees ons privacy beleid.

Je browser is verouderd en geeft deze website niet correct weer. Download een moderne browser en ervaar het internet beter, sneller en veiliger!

06-57381173 [javascript protected email address]
Twente Aveleijn.nl

Jobcoach Arnolda

“Weet ik wat een cliënt wil, dan spring ik op de fiets en kijk welke bedrijven bij hem/haar in de buurt zitten”

In gedachten komt ze eigenlijk nooit helemaal los van Aveleijn en ‘haar cliënten’. “En daar lijd ik geen moment onder!”, lacht Arnolda Posthuma (58 jaar). “Het zegt vooral iets over de betrokkenheid en mijn grote passie voor mijn werk als jobcoach. Ik houd enorm van mijn baan en van de mensen waarvoor ik me zo graag actief inzet.” Vroeger zei ze altijd dat ze later met kinderen wilde gaan werken. Dat is inmiddels meer dan 35 jaar geleden. Toen ze via een stage kennis maakte met de gehandicaptenzorg, wist ze; dít is mijn doelgroep. “Mensen in allerlei leeftijden die ieder op hun eigen wijze volwassen zijn. Ik wil hen ondersteunen en ingewikkelde dingen eenvoudiger maken. Ik wil hen, en ook mensen in hun directe omgeving, laten ervaren dat ze veel meer kunnen dan ze soms denken.”

Jobcoach vanaf dag één
Toen Arnolda jobcoach werd in 1995, was de naam voor dit beroep net bedacht. “Ik was begeleider bij locatie De Bussenkamp in Hengelo. We hoorden over arbeidsparticipatie voor mensen met een beperking. Een verandering in landelijk beleid. Gedachte was om meer mensen uit de beschermde en afgeschermde omgeving te halen en om hen mee te laten doen in de maatschappij. Dat sprak mij direct aan. Met nog twee collega’s, heb ik de opleiding gevolgd. Inmiddels bestaat er een Post HBO-opleiding en sinds 2017 ben ook ik geregistreerd jobcoach.” Bij Aveleijn werken acht jobcoaches. Geen van hen heeft een vaste locatie met werkplek. “We zijn vrijwel altijd onderweg en administratie doen we vanuit huis. Zo werken we al tien jaar. Soms vind ik dit fijn, soms mis ik het wel om een plek te hebben waar we elkaar als collega’s treffen, en waar we ervaring met elkaar kunnen delen. Het contact met een cliënt komt vaak via een begeleider bij ons. Bijvoorbeeld omdat de begeleider merkt dat iemand geen uitdaging meer heeft in de dagbesteding of in het werk dat hij doet. In de gesprekken die volgen, staat de cliënt centraal. Wil hij met groen werken of productiewerk doen, dan ga ik op zoek naar een bedrijf dat past bij die wens. Uiteraard kijk en luister ik goed naar de mogelijk- en onmogelijkheden van de cliënt waarmee ik rekening moet houden. ”

Ondersteunend aan mijn cliënt
Arnolda heeft overleg met de werkbegeleiders op locatie en met de cliënt zelf. “Wij zijn niet van het lekker achterover blijven zitten als iets goed lijkt te gaan. ‘Wil jij meer uitgedaagd worden in je werk? Dan ga ik voor jou op zoek naar een plek waar jij je kunt ontwikkelen.’ Dat staat voor mij aan de basis van ‘ondersteunen’, zoals het bedoelt is als kernwaarde van Aveleijn. We ondersteunen oplossingsgericht, waarbij we uitgaan van de eigen kracht en mogelijkheden van onze cliënten. We ondersteunen professioneel en werken samen waar nuttig en wenselijk. We vergroten het netwerk rond onze cliënten, door hen voor te stellen aan andere mensen binnen nieuwe ontwikkel- en werkplekken.” Volgens Arnolda zijn ouders en verwanten, maar ook begeleiders soms minder blij met deze proactieve benadering. “Bij verandervoorstellen horen we nog wel eens: ‘het ging toch goed zo? Ik noem dat het zogenaamde ‘pappen-en-nathouden-effect’”, glimlacht Arnolda betekenisvol. Maar na jaren van prettig samenwerken, kan er een kink in de kabel komen. De cliënt past misschien nog wel bij het bedrijf, maar er is geen klik met de nieuwe leidinggevende bijvoorbeeld. Of de cliënt is toe aan meer uitdaging, aan ruimte om zich te ontwikkelen en nieuwe dingen te leren, terwijl het bedrijf dit niet kan bieden. Ondersteunen is dus ook; verder kijken. Creatief nadenken en gebruik maken van je netwerk.” In al die jaren dat ze werkt als jobcoach heeft Arnolda heel veel potentiële opdrachtgevers, ondernemers en bestuurders leren kennen. “Soms zie ik een vrachtwagen voorbij rijden en dan denk ik: hé, die bedrijfsnaam ken is nog niet. Waar zijn ze gevestigd en wat zouden ze doen? Misschien iets voor een van onze cliënten. En dat zoek ik dan uit.”

Bestuursfunctie naast het werk
Arnolda werd enkele jaren geleden gevraagd door Noloc, de landelijke beroepsvereniging van loopbaanprofessionals en jobcoaches, om bestuurslid te worden. “Ik ging al soms naar studiedagen die zij organiseren. Nu in coronatijd vergaderen we online, maar straks hoop ik weer naar vergaderingen en bijeenkomsten te gaan die steeds op locatie, ergens in Nederland, bij een van de deelnemende jobcoaches georganiseerd worden. Binnen Noloc doe ik mee aan Europees project (EEP). Doel is om te leren van elkaar en om meer en betere tools te ontwikkelen voor jobcoaches. In dit project ontmoet ik collega’s met vergelijkbare beroepen, uit heel Europa. Ik zei altijd al, dat we voorop lopen bij Aveleijn voor wat betreft onze manier van werken en het omgaan met onze cliënten. Sinds ik actief ben bij Noloc en mee doe aan dit project, is dit gevoel bevestigd en versterkt. Ik vind dat we ‘diepgaand’ bezig zijn.” Arnolda lacht verontschuldigend. “Ik weet niet hoe ik het anders moet noemen. Onze aanpak is persoonlijk en heel erg gericht op wat goed is voor onze cliënt. Voor ons is dat vanzelfsprekend, maar ik hoor en merk dat hier elders nog heel anders mee omgegaan wordt.

Een blij gezicht geeft energie
Haar beide zoons van 21 en 24 zijn het ouderlijk nest in Borne al uitgevlogen. Echtgenoot Frans is met pensioen. “Dat klinkt alsof we een rustig leventje leiden, maar van rust is geen sprake”, lacht Arnolda. “Frans is heel creatief en doet graag van alles dat met kunst te maken heeft. Dat past bij sommige cliënten van mij, dus soms zet ik mijn man in als vrijwilliger. Zeker in coronatijd heb ik dankbaar gebruik gemaakt van zijn creativiteit en flexibiliteit. Eén van de mooie dingen aan mijn werk ik de vrijheid. Ik heb alle ruimte om m’n werk zo in te richten dat het past bij mijn eigen situatie én bij de cliënten. Momenteel begeleid ik 20 mensen die werken bij verschillende bedrijven verspreid door de regio. Waarom ik dit werk zo graag doe en blijf doen? Ik haal ontzettend veel energie uit blije gezichten van mijn cliënten.”