Mariska (begeleider) zit in de huiskamer. Ze vertelt dat ze naar mij gaat voor het jaargesprek. De bewoners vragen wat dat inhoudt, zo’n jaargesprek, waarop Mariska uitleg geeft. Leo zegt tegen Mariska: “Zeg maar tegen de manager dat jullie als team, mij mijn eigenwaarde hebben teruggegeven!”
Dit vertelt Mariska mij in het jaargesprek. Ik kreeg kippenvel van die mooie uitspraak. Ik ben een paar dagen later naar Leo gegaan en heb gevraagd of hij mij hier meer over zou willen vertellen. Leo wilde het mij graag vertellen: “Kijk, ik ben een man van 73 en ben het niet gewend dat ik alles moet vragen. Mijn eigenwaarde heeft in de loop der jaren een flinke opsodemieter gehad. Niks deugde en niks was er goed. Ze moeten daar niet tegenaan schoppen want dan schop ik terug; laat mij maar zo gaan zoals het gaat.”
Ik heb gemerkt dat dit begeleidingsteam hele zachte hints geeft. Op dat moment doe ik er niets mee, maar even later als het gezegd is doe ik er toch iets mee. Dat is juist het mooie. Ze proberen mij op een gedachtegang te zetten, waardoor het misschien wél lukt. Het gaat ook met kleine beetjes, je kunt niet verwachten dat er een grote oplossing is. Naarmate ik hier langer woonde, merkte ik ook dat het mij steeds makkelijker afging en dat mijn eigenwaarde terugkwam. Dat is waarom ik tegen Mariska zei: “Jullie hebben als team mij mijn eigenwaarde teruggegeven! Het geeft mij plezier dat er op dit aardse tranendal een groep mensen is die van niets toch een beetje kunnen maken.”